los que me visitan

19 de diciembre de 2011

Cavilaciones de un Día de Difuntos

Hoy he encontrado en el Bloc de notas de mi teléfono móvil, una (nota) que decía:"publicar en el blog" y que nunca publiqué. Así que voy a publicarla en este blog abandonado. Data del 29 o 30 de Octubre de 2011 y dice así:


Como bien decía Einstein:"Hay dos cosas infinitas:el Universo y la estupidez humana.Y del Universo no estoy seguro".¿Porqué empiezo así?. Pues por que hemos llegado a un punto de "bobería",por decirlo suavemente,insospechado. Hoy he entrado en una macro-tienda, de aquellas antiguas "Todo a Cien" y que hoy regentan orientales (un "chinorris" vamos); y con estupor he podido observar que en sus pasillos se "aunaban" objetos de diversa índole. Por un lado macabros objetos para prepararnos para esa fiesta de EEUU que es un intento de "Quasi imperialización norteamericana" conocido como Halloween. Por otro, flores, velas y mil cosas más dedicadas a, sobre todo, aquellos que olvidan los cementerio y van de año en año; precisamente en el día de Difuntos. Y por último eso objetos, macabros también en ocasiones,que nos preparan para la Navidad; véase: figuras del nacimiento, abetos de plástico, Papa Noeles y Reyes Magos cleptómanos(pues ponen una escalera, suben por la fachada y te entran por la ventana) y un sin fin de "noseques" ornamentales para diversas fiestas,que cada vez más, se amontonan en las estanterías de los centros comerciales nada más acabar el verano. Después de ver esto y el fenómeno de "La vuelta al cole" al día siguiente de empezar las vacaciones de verano.....
No tengo nada que comentar, más que:¡Vaya País!
Y, recuerde, si no encuentra en las grandes superficies el bikini para Agosto de 2012,como bien diría Larra: "Vuelva usted mañana"

6 de febrero de 2011

Unión folclórico-cultural

O grupo galaico-belga:Ialma, presenta un novo trballo baixo o nome de "Simbiose" o próximo 26 de Febreiro en Bruxelas. A primaeira canción, que xa comezou a sonar nalguns medios de comunicación europeos (entre eles na CRTVG), titulase "Na Iauga" ou "Sur l'eau".
E un canción popular do Quebec, traducida en parte ao galego e remasterizada. Aqui deixo a ultima actuación de este grupo na CRTVG, onde presentaban para Galicia a súa nova canción. Espero que vos guste, e desexolle o grupo moita sorte neste novo proxecto.

El grupo galaico-belga: Ialma, presenta un nuevo trabajo bajo el nombre de "Simbiose" el próximo 26 de Febrero en Bruselas. La primera canción, que ya ha comenzado a sonar en algunos medios de comunicación europeos(entre ello la CRTVG), se titula "Na Iauga" o "Sur l'eau". Es una canción popular de Québec, traducida en parte al gallego y remasterizada. Aqui os dejo la ultima actuaciónde este grupo en la CRTVG, donde prensentaban para Galicia su nueva canción.Espero que os guste, y le deseo al grupo mucha suerte en este nuevo proyecto.



Le group belge-galicien:Ialma, présent son nouvel travaille avec le nom de "Simbiose" le prochain 26 Fevrièr à Bruxelles. La premiere chanson, qui a dejà comence a s'écouter sur quelques moyens de comunication europeéns(entre ce qui ce trouve la CRTVG), s'appelle "Na Iauga" o "Sur l'eau". C'est une chanson popoulaire du Québec, traduite en part au galiecien et remastericée. Je vous laisse ici la derniere aparition de ce group là sur la CRTVG, où elles ont presente sa nouvelle chanson pour la Galicie. J'éspere que vous l'aimez, et je le souhaite au group là beaucoup de sucess pour ce nouveaux project là.

20 de noviembre de 2010

Xa hai oito anos!!/¡¡¡Xa hace ocho años!!!

O pasado día 13 de novembro tivo lugar un tráxico aniversario. Cumprironse oito anos do fatidico "accidente" do buque petroleiro: Prestige. Un gran traxedia medio-ambiental para as costas galegas que quedará para toda a vida gravada a lume na miña memoria. Sempre recordarei aquela maña na que con tan so 11 anos via os debuxos que se interromperon cunha nova de última hora: o Prestige, tas ser abaneado por toda a Costa Galega,partira deixando unha estela de petróleo que estaba a chegar as costas. Sempre recordarei cando fun cos meus país a ver aquelas praias situadas nun espazo natural incomparabel que tantas veces vira, e que agora estaban cheas daquel chapapote noxento. E sempre recordarei como dende o primero momento milleiros de galegos se botaron ás praias a limpalas coas suas mans nùas, para non perder o seu medio de traballo, pouco a pouco non so os galegos mariñeiros se botaron as praias senón todos, exercendo esa humanidade que nos caracteriza. Pouco a pouco o resto do mundo foise unindo chegando a Galicia xente de todo o Estado Español e doutros recunchos do mundo.Soamentes quero recordar aquela traxedia para que non volvamos a caír nun erro semellante.Para elo deixo este video que todavía hoxe fai que algunha que outra bagoa saía dos meus ollos, tanto pola canción "Memoria da Noite" de Lúar na Lubre como polas súas imaxes.

El pasado día trece de Noviembre tuvo lugar un trágico aniversario.Se cumplieron ocho años del fatidico"accidente" del barco petrolero:Prestige.Una gran tragedia medioambiental para las costas gallegas que quedará toda la vida impresa a fuego en mi memoria.Siempre recordaré aquella mañana en la que tan solo con 11 años veía los dibujos que fueron interrumpidos por una noticia de última hora:el Prestige,tras ser paseado a lo largo de toda la Costa Gallega, se había partido por la mitad dejando una estela de petroleo que estaba llegando a la costa.Siempre recordaré cuando fui con mis padres a ver aquellas playas situadas en un enclave natural incomparable que tantas veces había visto, y que ahora estaban llenas de aquel chapapote asqueroso.Y siempre recordaré, como desde el primer momento miles de gallegos se tiraron a las playas para limpiarlas con sus manos desnudas,para no perder lo que era su medio de trabajo, poco a poco no solo los gallegos marineros se echaron a las playas sino todos, ejerciendo esa humanidad que nos caracteriza. Poco a poco el resto del mundo se fue uniendo; llegando a Galicia gente de todo el Estado Español e de otras partes del mundo.Solamente quiero recordar aquella tragedia para que no volvamos a caer en un error semejante.Para ello dejo este video que todavía hoy hace que alguna que otra lágrima salga de mis ojos, tanto por la canción "Memoria da Noite" de Lúar na Lubre como por las imagenes.

Un nuevo post meses después

Un día más me digno a escribir. Un día más, después de mucho tiempo de olvido, vuelvo a dejar escapar mis pensamientos en unas líneas mecanografiadas y colgadas en la red, probablemente inútiles para la mayoría de lo mortales(sino para todos).Pero una forma de expresión... Durante todo este tiempo en el que no he escrito he hecho muchas cosas, pero también he dejado mucho por hacer... Hoy,reafirmando mis ideas de que en este país la libertad de expresión la podemos coger con pinzas, mientras veía en el informativo como el Gobierno Español ha "acordado" con el Reino de Marruecos una CENSURA periodistica;lo que ha llevado a la expulsión de periodistas españoles del territorio marroquí, y aun es más a un equipo de Antena 3 ni lo han dejado entrar.Para mi eso es un dictadura: sin violencia física como antaño, pero con violencia informacional y cultural. Pero da igual seré el único raríto que lo piensa. Énlazando con esta última idea tengo muy presente hoy también un cambio en mi forma de ser, en el que he pasado a ser , en cierto, modo un solitario que vaga por el mundo en busca de la consecución de sus ideales. Quizá, debido a la animaversión que siento hacie el hecho de abrirme a los demás(debido a varios palos que he recibido a lo largo de mi adolescencia)frente a todos mis intentos de ayudar a todo el que lo necesite de forma material, física o simplemente psicológica(porque a veces escuchando se hace mucho, ha sido lo que ha hecho que llegue a esta situción en la que estoy rodeado de gente, pero siento una soledad profunda porque, si me paro a pensar estoy ahí para la mayoría como el guiñol que te anima cuando esatas mal, te presta dinero cuando te hace falta, descargas tu ira contra él cuando estás de mal humor. Pero cuando estas bien, que lo relegas al fondo del cajón esperando a que te vuelva a hacer falta. Sé que por mucho que diga que la próxima vez no me encontrarán en el cajón, es mentira. Sé que pese a esta soledad que hoy siento, hay gente ahí. Pero también sé que el camino sloitario de mi vida será siempre así y que cada vez la frialdad se adueñna más de mi y la pasividad me empieza a caracterizar. Solo espero que este humor apagado que tengo hoy, vuelva a encenderse mañana. Quizá esté pagando con el mundo mis caprichos incumplidos pero,lo siento, hoy tengo el día egoísta.

3 de octubre de 2010

Las 3L.

Lieja, Lausane, Londres...
Curiosamente las tres empiezan por L.
Curiosamente,tambièn, a las tres estoy "invitado" y haciendo proyectos para ir; pero realmente de momento son proyectos en el aire.
¿A cuantas de ellas iré? Puede que a ninguna, o puede que a las tres.
Se que si me lo propongo a las tres.
¿En cuanto tiempo?
No lo sé.
Quizá antes de que acabe este 2010, haya visitado las calles de alguna de ellas, por no decir de algunas, o de todas. O quizá no visite ninguna hasta dentro de mucho tiempo.
Lo mimso pensaba hace poco más de un año de vivir donde vivo, y miradme aquí estoy.
Además este verano me he recorrido la geografía española y portuguesa(algo no planeado con mucho tiempo). Y he visitado Lisboa, otra ciudad con L, la cual hacia mucho tiempo que no visitaba y queriía visitar. Lo que me lleva a pensar que estos viajes que surgen de repente son los mejores.
Tontería o no, la verdad es que lo que me propongo lo consigo y viajar es algo que me encanta. Por eso, tengo muy claro que estas tres ciudades las conoceré en algún momento de mi vida SI o SI. Pero mejor si las conozco en un plazo de seis meses.
Alguien me dijo una vez algo asi como....: "cuando quieres que algo se cumpla no dejes de repetirlo en alto aunque estés tu solo". Pues bien, que mejor forma de decirlo "en alto" y que más gente se entere que publicandolo aqui.
Asi que ya iré relatando mis experiencias en el extranjero, porque por supuesto SÉ que esos viajes se producirán tarde o temprano.
Solo una pregunta:¿Y Francia, para cuando? ya que es la que esta en el medio.....
Quizá sea la primera que visite, a corto plazo y sin saberlo a día de hoy. Todo puede ser en está vida.

19 de septiembre de 2010

la publicidad que hace pensar

Hoy he escuchado una frase, como quién no quiere la cosa. En la televisión solo había publicidad. Mientras, yo, aprovechaba para recoger. Cuando he oido el nuevo anuncio de Aquarius. Me he parado a escuchar. Y está frase que aquí reproduzco me ha hecho reflexionar: "Cuando naces, todos a tu alrrededor sonríen orgullosos. Tú, lloras. Ve y vive tu vida de forma que, cuando mueras, seas tu el que sonríe y todos a tu alredor lloren" Reflexionemos.

7 de septiembre de 2010

Fin de una estación


Llueve.
El verano ha terminado ya en este rincón de la Península, las nubes negras aparecen en el cielo y la lluvia cae con fuerza sobre unas calles acostumbradas al calor veraniego.
Llueve.
Y la gente parece más entristecida y mal educada de lo normal(y en está ciudad la mala educación viene de serie).
Siempre me ha llamado la atención el hecho de que aquellos que, por la fama que tenemos, tendríamos que estar acostumbrados a la lluvia, no sabemos andar por la calle con paraguas. Pero si lo observamos desde otro punto de vista; es normal. Pues no sabemos ni andar por la calle cuando hace un sol espléndido, vamos a saber coordinar el caminar y el sujetar un objeto de un tamaño considerable.
En definitiva:
Llueve en Pontevedra